Ik kies waar ik leef

Een van de Westerse denkers met wie Amir zich al van jongs af aan verbonden voelt, is Baruch Spinoza. Als balling die gedwongen werd om zijn thuis te vertalen omdat hij wereldbeelden aanhing die in strijd waren met de regels van de religieuze maatschappij vormt Spinoza een beeld dat Amir goed herkent. Maar het feit dat Amir nu in Nederland leeft, maakt Spinoza nog specialer. “Het land dat ik heb uitgekozen om in te leven, het land dat mij de vrijheid geeft om mijzelf uit te drukken – zijn fundamenten zijn mede gebouwd door Spinoza. Dit land zou niet zijn wat het nu is zonder hem.”

Amir is nog steeds erg blij dat hij heeft gekozen om een vliegticket naar Nederland te kopen toen hij gedwongen was om Iran te verlaten. Zelfs toen hij nog niet officieel in Nederland was toegelaten, voelde hij zich al geaccepteerd door de Nederlandse gemeenschap. Sinds hij hier woonde, maakte hij goede vrienden bij de stichting Vrij Links, die hem een digitaal podium gaven om zijn artikelen te publiceren en gedachten te uiten.Voor een overzicht van Amirs artikelen voor Vrij Links, klik hier “Om door de gemeenschap geaccepteerd te worden voelt als een hele grote eer. Het feit dat zij al vanaf het begin zo open waren tegenover mij liet mij ontzettend welkom voelen.”

Amir vertelt dat hij hierdoor al snel na zijn aankomst een passie ontwikkelde voor Nederland en hij zijn activisme uitbreidde naar de Nederlandse politiek en maatschappij. Deze passie, vertelt hij, heeft alles te maken met het feit dat hij in staat was om te kiezen naar Nederland te komen. “Je kiest niet waar je geboren wordt, maar je kan wel kiezen waar je leeft. Ik ben niet voorbestemd ergens te zijn, alleen maar omdat ik daar geboren ben. Dus draag ik dat label ook niet.” Zijn aankomst hier in Nederland was een vrije keus (alhoewel zijn vlucht dat natuurlijk niet was) en dat maakt hem een fervent voorvechter voor het welzijn van het land waarin hij heeft besloten te wonen.

De beschikking over vrije wil is een belangrijk aspect van Spinoza’s filosofische standpunt, en toen Amir de mogelijkheid kreeg om invloed uit te oefenen op zijn overplaatsing wist hij meteen dat hij zo dicht mogelijk bij een van zijn favoriete plekken in het land wilde zijn: Spinoza’s huis, in de buurt van Leiden. Daarnaast was zijn werk al eens gepubliceerd bij Universiteit Leiden en bood de universiteit het programma IncLUsion aan. Via dit programma kon Amir vakken volgen en een netwerk opbouwen met andere academici. Toen Amir werd verhuisd naar een asielzoekerscentrum in de buurt van Leiden was hij uitgelaten. “De Hortus Botanicus, het Academiegebouw, Spinoza’s oude huis natuurlijk, maar het meest van allemaal de verscheidene hofjes. Ik ben altijd gefascineerd door de nauwe gangetjes die twee hele verschillende werelden lijken te verbinden. Soms doen die gangetjes me denken aan mijn eigen plotse reis van Iran naar Nederland: ze nemen me heen en weer door de tijd.”