Een simpele boterham

Na het kerstdiner blijven Ans en haar familie hun Iraanse vrienden regelmatig opzoeken. Velen van hen zitten in de noodopvang aan de Wassenaarseweg. Dit gebouw is ooit van Universiteit Leiden geweest. Ans vertelt dat de naambordjes nog op de deur geplakt zaten, maar dat er in de kantoren nu bedden, een tafel en een kledingkast waren neergezet.

Op elke verdieping stonden twee magnetrons, die iedereen mocht gebruiken om het blok ijs, dat uiteindelijk een avondmaaltijd bleek te zijn, op te warmen (zie Ayoub, stap 6). Een koelkast was er niet, dus in de winter hing iedereen de rijst, de groente en de melk maar in een plastic zakje uit het raam.

Het ontbijt was een stapeltje boterhammen met een plak ham of kaas óf een pakje hagelslag. Ham eten velen sowieso niet en de hagelslag wierp meer vragen dan antwoorden op. Moet ik dit op mijn brood doen?

Wanneer Ans en haar gezin bij vrienden in de opvang op bezoek komen, krijgen ze dan ook meteen tassen vol hagelslag in de armen geduwd. En oploskoffie, want dat viel ook helemaal niet in de smaak. Nu pas wordt de opluchting, die zo groot was toen Ans haar vrienden uit nodigde zelf te koken bij Kerst, echt duidelijk.

Hoe bizar de tassen vol hagelslag misschien op het eerste gezicht lijken, ze staan voor iets groters. Zelfs een simpele maaltijd bereiden die doet denken aan je thuisland blijkt een onmogelijke opgave zonder hulp van buitenaf. Het idee dat iedereen zich vanaf het moment van aankomst moet aanpassen aan de Nederlandse cultuur wordt zelfs in de meest triviale zaken duidelijk.

Na een half jaar werd de opvanglocatie opgeheven, tot grote schrik van gemeente Leiden en de vele vrijwilligers die daar werkten. Een onmachtige gevoel, “dat zijn onze mensen”, bleef achter. Binnen twee dagen werd het gebouw ontruimd, maar meubilair, fietsen en andere belangrijke spullen werden door Leidenaren opgeslagen en naar de oorspronkelijke eigenaars op hun nieuwe locaties verscheept. Haide en Fardin komen in Delfzijl terecht, Saeed in Katwijk en later in Harderwijk.