Samenzijn

Tien jaar na de ontmoeting in de kerk, na alle obstakels en na alle gezellige theemomenten zijn Haide, Fardin, Saeed én Kaya nog steeds hechte familievrienden. Ondertussen is Saeed ook weer in Leiden komen wonen, toevallig aan de Wassenaarseweg, waar hij eerst in de opvang zat. Nu woont hij in een appartement met een eigen keukenblok, al geeft hij wel toe dat hij in sommige azc's meer ruimte had dan nu.

Een baan heeft hij nog niet kunnen vinden, mede doordat hij opnieuw belangrijke documenten moet verzamelen. Zo was hij in Iran vrachtwagenchauffeur, maar moest hij hier in Nederland opnieuw zijn rijbewijs halen. Hij en Fardin hebben telkens tijdelijk werk, maar zijn nog op zoek naar iets vasts.

Haide werkt als verzorgende in de gehandicaptenzorg, waarmee zij uiteindelijk een diploma kan behalen om binnen de verpleegkunde verder te studeren. Naast het contact met hun families in Iran houden ze via social media in meer of mindere mate bij wat er in Iran gebeurt. Voornamelijk Instagram wordt veel gebruikt daar en kan soms mensen tot een oversteek naar Europa verleiden, louter gebaseerd op bewerkte foto’s op social media.

Over haar reis naar Europa, over de Middellandse Zee, zegt Haide: “Toen heb ik pas echt leren bidden”. Toch geven ook Haide en Fardin toe dat ze een veel rooskleuriger beeld hadden van Nederland. Hier zouden woningen en banen voor het oprapen liggen en zou het bovenal veilig zijn. In de woorden van Ans: “De weg naar een nieuw bestaan is heel erg lang. Als je geen mensen om je heen hebt, vrienden uit je eigen land, of vrienden uit Nederland, dan is het echt zwaar. Ze zijn echt vrienden van ons. Ik heb niet het idee dat we hulp moeten geven, het is een heel gezellige en gelijkwaardige relatie geworden, alsof onze familie is uitgebreid!”